Urodził się 27. 03. 1980 r. w Brodnicy, gdzie wychował się i wzrastał. W latach 1986 – 1994 uczęszczał do szkoły podstawowej w Brodnicy. Następnie kontynuował naukę w Liceum Ekonomicznym w Brodnicy w latach 1994 – 1998, gdzie zdał egzamin dyplomowy i egzamin dojrzałości. Po maturze wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu. Sześcioletnie studia uwieńczył tytułem magistra teologii, zdobytym na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 czerwca 2004roku z rąk Ks. J.E. Ks. Biskupa Ordynariusza Andrzeja Suskiego w Katedrze Toruńskiej.
Pierwszą placówką wikariuszowską była parafia p.w. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Chełmnie, gdzie posługiwał przez 6 lat. Następnie został skierowany do posługi w parafii Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny w Toruniu.
W 2007 roku ukończył Podyplomowe Studia Teologii na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu, uzyskując tytuł licencjata kościelnego nauk teologicznych w zakresie teologii moralnej. W czerwcu 2010 roku ukończył studia licencjackie w Wyższej Szkole Bankowej w Toruniu na wydziale Finansów i Zarządzania na kierunku Europeistyka uzyskując tytuł licencjata Europeistyki z zakresu Europejskiej Integracji Gospodarczej. W 2012 roku ukończył studia magisterskie w Wyższej Szkole Bankowej na kierunku Finanse i Rachunkowość.
W 2011 roku został mianowany Wiceekonomem Wyższego Seminarium Duchownego w Toruniu, a w roku 2015 Ekonomem WSD. W lutym 2016 roku został mianowany Proboszczem Parafii pw. Św. Walentego w Łążynie, gdzie posługiwał do czerwca 2017roku. W grudniu 2016 roku otrzymał nominacje na Wicedyrektora Wydziału Ekonomicznego Kurii Diecezjalnej Toruńskiej. W roku 2018 został mianowany Dyrektorem Domu Kapłańskiego „Fraternitas”. Od 1 lipca 2019r. dekretem Bp Wiesława Śmigla został mianowany Proboszczem Parafii NSPJ w Małej Nieszawce.
Na terytorium dzisiejszej Małej Nieszawki istniała wczesnośredniowieczna osada, datowana na koniec IX w. W 1230 r. ówczesna Nieszawa została przekazana przez Konrada Mazowieckiego krzyżackiemu mistrzowi krajowemu Hermanowi Balka. Z pomocą księcia Konrada Krzyżacy rozbudowali ten warowny gród, który mógł im służyć jako dogodne schronienie w wypadku niepomyślnych walk z Prusami na terenie całej ziemi chełmińskiej. Po bitwie pod Grunwaldem Nieszawa znalazła się na krótko w rękach Polaków, by po kilku miesiącach wrócić znowu pod panowanie krzyżackie. Żądania Polaków w czasie rokowań w Grabowie w 1414r., aby Krzyżacy odstąpili im m.in. Nieszawę zostałyczęściowo zrealizowane po pokoju melneńskim w 1422r. Krzyżacy zobowiązali się odstąpić część lewego brzegu Wisły i zburzyć zamek w Nieszawie. Uczynili to w latach 1423-1424. Rok później na tym obszarze, naprzeciw Torunia, wyrósł nowy zamek zwany Dybowem, będący siedzibą burgrabiego polskiego. Z czasem wokół niego powstała nowa osada handlowa zwana Nieszawa, Nową Nieszawą lub Dybowem. Osada ta posiadała swoja radę, ratusz i kościół parafialny pod wezwaniem św. Mikołaja i w szybkim czasie stała się handlową konkurencją dla Torunia. Zdecydowana większość mieszkańców Nieszawy była Polakami. Powstanie polskiego ośrodka handlowego naprzeciw Torunia wywołało walkę ekonomiczna między tymi dwoma miastami. Toruńczycy robili wszystko, aby pozbyć się niewygodnego sąsiada. W 1431r. korzystając z zamieszek, napadli na miasteczko i doszczętnie je ograbili. Po pokoju brzeskim w 1435 r. Nieszawa szybko odżyła i dalej skutecznie współzawodniczyła z Toruniem. Dopiero naciski mieszczan toruńskich na króla Kazimierza Jagiellończyka oraz odmowa pomocy finansowej zmusiły go w 1454r. do decyzji zburzenia miasta. Jesienią 1462r. zburzenie miasta Nieszawy stało się faktem…